توصیه های مسعود ده نمکی

فیلمنامه به مصابه یک تز دکتراست. این جمله خوبی است که من از یکی از مسئولین فرهنگی شنیدم.

گاهی ممکن است برای درآمدن یک فیلمنامه چندین نفر و حتی یک کارگاه ۵۰ نفره بر روی آن کار کنند تا بتوانند فیلمی بسازند که در درون آن، درونمایه های فلسفی دیده شود.

شنیده ام که می گویند فیلم حدیث نفس کارگردان است. این گونه است که شما وقتی فیلمی را می سازید و فیلمنامه می نویسید، وقتی فیلم را می بینید؛ خودتان را در آن فیلم می بینید. کسی که در مورد انقلاب اسلامی فیلم می سازد؛ قطعا"به آن علاقه دارد و به همین سبب است که وقتی فیلم را می سازد؛ خودش را در فیلم می بیند.

دلیل اینکه خود من درباره یک فیلمی دو سال وقت می گذارم، این است که من فیلم را بدون مطالعه نمی سازم.

اگر ۱۰۰ فیلمنامه نویس داشته باشیم و ۱۰ فیلمنامه نویس خوب انقلابی داشته باشیم، اگر هریک از آنها در سال یک فیلم هم بسازند، باید کلاهمان را بیندازیم هوا! آرمان و هدف ما این نیست؛ اما همین برای شروع خوب است.

کسی که می خواهد مثلا" درباره دفاع مقدس، فیلم بسازد؛ باید از همین الان شروع کند و چند هزار کتاب را بخواند و یادداشت برداری کند تا بتواند یک فیلمنامه خوب برای دفاع مقدس بسازد. من خودم ایده کارهایم را از ۱۰ -۲۰ سال پیش داشتم و به خودم می گفتم که اگر من زنده ماندم و سالم ماندم ، بروم و اینها را بسازم.

می گفتند وقتی آوینی می خواست فیلم های روایت فتح را بسازد،  با وضو این کار را می کرد .

آخرین تجربه و سفارش من به شما ( شاید بعضا تضاد با مفاهیم اکادمیک باشد، اما): 1- فیلم ببینید: حتما" هرشب یک فیلم را ببینید. اما این بار با نگاه شخصیت پردازی  یا... ببینید. فیلم را کارشناسانه ببینید. حتی یک فیلم را دوبار ببینید.

2- رمان بخوانید: کسی که می خواهد فیلمنامه نویس شود؛ حتما" هرشب باید ۱۰۰ صفحه رمان بخواند. رمان به شما شخصیت شناسی می دهد. به شما ایده داستانی می دهد.

3- در آن موضوعی که قرار است کار کنید؛ غرق شوید. بخش اعظمی از کارهایتان را برای مطالعه در آن زمینه صرف کنید؛ اینها می شود بستری برای شروع کار شما.

4- از شما آنهایی که می توانید کارگردانی نیز بخوانید. آموزش بازیگری نیز ببینید تا بتوانید فیلمنامه تان را بر اساس حس و حال یک بازیگر و قواعد آن بنویسید.